Werken in de horeca is geen pretje.
Bazen en ondernemers houden ons voor dat dit normaal is. Het moet je maar net liggen, het moet je passie zijn. Horeca is geen beroep, maar een roeping. ‘Een team, een taak’, roepen ze. Maar dat team is altijd te krap bezet, en de taken eindeloos. Zodra je op je werk bent, krijg je geen seconde tijd om adem te halen. Er zijn tal van redenen waarom een nieuwe vakbond voor de horeca hard nodig is.
Pauzes? Daar doen we niet aan, geen tijd voor. Hooguit een paar trekjes van een peuk nemen, en doorgaan. Eten doe je gehaast, tussen het werk. Overuren? Horen gewoon erbij, je mag blij zijn als ze überhaupt betaald worden. Ziek melden? Of je nou covid hebt of een gebroken arm, zolang je op twee benen kan staan, blijf je op werk. Ga je toch ziek thuis zitten, dan krijg je later wel te horen dat je het team in steek hebt gelaten. Een rotgevoel, en genoeg reden voor hun om straks je contract niet te verlengen.
Voor het geld hoef je het niet te doen. Je blijft voor de gezelligheid, de borrels na (of tijdens) je shift. De collega’s vervangen langzamerhand je vrienden die je toch nooit meer ziet, ‘we zijn hier net een grote familie’. Trek je het even niet meer, is er altijd wel iemand die een drankje of (hard)drugs met je wilt delen. Sowieso blijf je roken, want anders heb je echt nooit rust.
Gezond is dit niet.
Daarnaast werk je belachelijk lange diensten, vaak tot s’avonds laat en elk weekend. Om vakantie moet je bedelen, en als je er niet om vraagt wordt je gewoon het hele jaar door ingeroosterd. Onregelmatig, wel te verstaan, en meestal weet je pas enkele dagen van tevoren hoe de komende week eruit gaat zien. Niet erg handig als je ook nog een leven naast je baan wilt hebben.
Het is dus niet gek dat veel mensen de horeca de rug toekeren. Er was al een groot tekort aan personeel, maar door corona is al helemaal niemand meer over. Bedrijven schreeuwen en smeken ons voor hun te komen werken, maar willen er weinig tegenover stellen.
Dit betekent dat wij als horecawerkers nu meer dan ooit in een machtspositie zitten. Wij, die blijven, hebben de kracht onze werkomstandigheden te verbeteren. Wij eisen hogere lonen, en betere condities. Hebben wij een conflict met onze werkgever, gaan wij niet meer met ingetrokken schouders op zoek naar de volgende baan, maar karten we dit aan. Wij eisen onze eigen rechten op.
Daarom zijn wij Horeca United begonnen.
Een ‘grassroots’ vakbond, dit betekend een zelf georganiseerde unie voor en door werkers uit de horeca. Geen leiders en bureaucraten, geen bestuurders. Lidmaatschap is gratis en vergaderingen voor iedereen toegankelijk, beslissingen nemen wij altijd samen.
Heb je een probleem op je werk? Samen met jou plannen wij directe acties, zetten wij je baas onder druk totdat jij krijgt waar je recht op hebt. Solidariteit is onze kracht, en wij hebben genoeg kennis in ons netwerk om alle regeltjes en methodes te kennen.
Anders dan grote vakbonden nemen wij het dus op voor je in individuele conflictsituaties. Omdat wij zijn ontstaan vanuit solidariteitsnetwerk Vloerwerk, weten wij dat wat wij doen werkt. Kijk maar naar de Radical Riders, die ook door Vloerwerkers zijn opgericht. Binnen kortste tijd zitten zij nu aan de grote onderhandeltafels, en winnen zij talloze conflicten.
Ben jij de onderdrukking door horecabazen ook zat en spreekt deze manier van werken je aan? Sluit je aan bij Horeca United, je bent van harte welkom aan onze zijde te strijden!
We zijn hier te vinden:
Anders kan je ons mailen bij horeca-united@riseup.net of het contacformulier invullen en we nemen zo spoedig mogelijk contact op: